Bu sanki akan bir nehrin onuna cikan kucuk bir set gibidir. Siz ona karsi geldikce biri o sete tas koyar. siz daha fazla karsi koyarsiniz ama karisinizda buyuyen set sizi tikar, ilerlemenize, gecmenize, akisina gore gitmenize izin vermez. Siz ilerlemek istersiniz, ama onunuzdeki buyultulmus kucuk engel sizi hep karsi koyar. Sizin baraj golu haline gelmenize neden olur. O seti gecseniz, guldur guldur akacaksiniz aslinda, ama seti gecemiyorsunuz. Isin kotusu hep "O baraji yiksam bidi bidi..." diye cumleler kurarsiniz ama nedense o surec hakkidna hic plan yapmaz hep sonrasi veya oncesi hakkinda plan kurup fikir uretirsiniz..
O baraj onunuzdeki en buyuk engeldir ama nedense dusunduklerinizin sonucu yonunde size hic yardimci olmaz, onu dusuncelerinizden atarsiniz hatta onu dusunmek hic ama hic istemezsiniz... O hep oradadir, biri onu yikmalidir ama o siz degilsinizdir nedense.. Keske siz olsaniz o kisi: aslinda hem yetenginiz, hem de kapasiteniz vardir. Ama durgun su zor yikar bir seyleri..
Atalet lazimdi size, zamaninda o barajin kurulmasini onleyecek atalet.. Siz o atalete o anda sahip olmadiginiza gore biri size yardim etmelidir ama kimdir o.. Baskalarina bakarsiniz, ama kimdir O?
O baraj olmasa kim bilir nerede olacaksinizdir? Ati alan Uskudar'i gecti misali kim bilir nereye gelirsiniz? Ama zaten o barajlar degil midir insan hayatinin asil zorluklarini yaratan? O degil midir zor anlarin anisini yaratan? O degil midir en DOLU anlarimizi yaratan?
